Thuis

Sinds zondagavond zijn we weer thuis. De terugreis is voorspoedig verlopen: zaterdag 1200 km gereden in prachtig zonnig weer.
De tolpoortjes in Frankrijk allemaal cash betaald en niet met de VISA om de problemen van de heenweg niet nog een keer mee te maken. Overnacht bij een Campanile hotel in Clermont Ferrand Sur – waar huisdieren welkom zijn. Die ‘huisdieren’ deden het weer prima onderweg, Nala op het plankje in de bench, net als de heenweg, en Chica hangend op het plankje of liggend in het mandje. Amper gegeten en gedronken allebei tijdens de reis, maar dat werd ’s avonds op de hotelkamer weer goedgemaakt.

Zondag 800 km, waarvan de laatste 300 km in de stromende regen. Onderweg vielen vooral de gekleurde blaadjes aan de bomen op – we belanden zo van de zomer in Spanje in de herfst in het hoge noorden.

Inmiddels lopen we nog wat onwennig door ons eigen huis:
de telefoon is kapot – o nee, ik doe het gewoon fout – de tv is kapot – o nee hij moet eerst nog aan, de waterkoker voelt anders aan, wat is mijn pinpas code ook alweer, we hadden toch nog wijn, er is geen koffie meer in de kelder, op welke dag wordt het vuilnis ook weer opgehaald… Oftewel, hoe zat het ook weer in ons eigen huis 🙂

Het zal allemaal wel weer wennen.
Maar die kou, dat zal nog wel even duren voor dat is gewend…
Vandaag was het 8 graden om een uur of 11. Zo koud was het ’s nachts niet eens in Catral.

VISA en de Franse tolwegen : NIET doen!

Een wat late vakantietip wellicht, maar het advies van H&H is om in Frankrijk de tolwegen NIET – wij herhalen: NO, NOT, NON, NICHT – met je VISA creditcard te betalen.

We gaan even terug in de tijd: half april 2009 gaan H&H met een volgepakte Volkswagen Golf (zonder imperial, zonder skibox, zonder aanhanger) van Noord Brabant naar Catral (Alicante). Via de tolwegen in Frankrijk, want dat schiet lekker op en met 2 katten in de ‘kattebak’ heeft dat een hoge prioriteit. Als je op internet even googlet, roept de anwb zelfs wat dat ongeveer voor de hele route gaat kosten.

Een paar tolpoortjes betalen we nog cash, maar als de bedragen oplopen naar rond de 20 euro voor een traject, lijkt de creditcard wel handig. Card erin, op knopje duwen, card weer pakken en rijden. Ergens bij Clermont gaat het mis. Niet de procedure card-knopje-card-rijden, maar de afschrijving gaat mis. On-line zien we dat de Franse uitbuiters pardon uitbaters maar liefst 110,70 euro in rekening brengen. Dus de Visa gebeld, die om een formulier ‘betwiste betaling’ vragen. Dat dekt de lading niet helemaal, want we betwisten niet dat we moeten betalen, maar wel het exhorbitant hoge bedrag. Maar dat verhaal lichten we nog even toe op het formulier, en dan komt het vast goed.

Niet dus. Deze maand hebben we bericht ontvangen dat het bedrag alsnog wordt afgeschreven. ‘Wij hopen dat de meegestuurde stukken de transaktie verduidelijken.’
Het meegestuurde stuk bestaat uit een A4tje met 1 regel:
APRR autoroute  04.18.2009 17:26:00  Clermont-BArie  S14   110,70

Het moge duidelijk zijn dat dit niets verduidelijkt. Anders dan dat we nu tot op de minuut nauwkeurig weten hoe laat we door dat tolpoortje reden.

Waarschijnlijk heeft de kredietcrisis ook toegeslagen bij VISA en willen ze de uitbuiters pardon uitbaters van de Franse tolwegen te vriend houden.
Was ik vorig jaar nog zo blij met de VISA omdat ze me op zaterdagochtend belden met  de vraag of ik zojuist een ticket Wladiwostok-Moskou had gekocht (euh… nee), nu krijg ik ze blijkbaar niet duidelijk gemaakt dat 110 euro 70 voor een DEELtraject door Frankrijk helemaal niet mogelijk is voor een personenauto, omdat het hele traject dat nog niet eens kost.

Een stukje na het hiervoor beschreven tolpoortje komen we deze brug tegen.

Zou die soms een beetje boven budget zijn uitgekomen, en dat er daarom een paar tolpoortje zijn ‘aangepast’ die een wat hoger bedrag afrekenen?

We zijn er nog niet helemaal uit:
zeggen we de VISA op, of gooien we er nog een half vakantiedagje tegenaan om nogmaals de betaling te betwisten. Zowel bij de Visa als bij de Franse uitbuiters pardon uitbaters. Laat ik maar eens beginnen met een beetje negatieve publiciteit voor het gebruik van creditcards op de Franse snelwegen. Youp van ’t Hek heeft tenslotte ook ooit met een eenmansaktie het biermerk Buckler op de knieën gekregen.